روزنامه ایران: در چنین روزهایی در سال ۱۹۸۲ فلیپ حبیب به اصطلاح «میانجی» امریکایی که خود لبنانی‌تبار بود از سوی واشنگتن به بیروت اعزام شد تا بر مذاکرات آتش‌بس نخستین جنگ اسرائیل علیه لبنان (پیش از وقوع جنگ دوم لبنان یا همان جنگ ۳۳ روزه) و رزمندگان فلسطینی آواره در این کشور و نیز ارتش سوریه نظارت کند. این سفر در نهایت به امضای تفاهمنامه تحمیلی وی معروف به «تفاهمنامه فیلیپ حبیب» منجر شد که بر اساس آن باید نیروهای فلسطینی و ارتش سوریه از بیروت خارج شوند و در مقابل، ارتش رژیم صهیونیستی تعهد دهد که به بیروت پایتخت لبنان یورش نبرد.

تنها چند روز پس از خروج آخرین سرباز ارتش سوریه و رزمندگان فلسطینی از بیروت و در ششم ژوئن ۱۹۸۲ (شانزدهم خرداد ۱۳۶۳) ارتش رژیم صهیونیستی یورش بسیار گسترده‌ای را از زمین، هوا و دریا به لبنان آغاز کرد و با همکاری متحدان فالانژ خود و همچنین دولت خودخوانده لبنان آزاد، جنوب لبنان را اشغال کرده و نیروهای ملی لبنانى و فلسطینی ساف و ارتش سوریه را به محاصره درآورد. صهیونیست‌ها پس از بمباران شدید نیروهای فلسطینی در غرب بیروت، به‌سرعت و بدون اینکه با مقاومت قابل توجهی مواجه شوند، بیروت دومین پایتخت یک کشور عربی (پس از بیت‌المقدس که نخستین پایتخت عربی بود که در سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمد) را به تصرف خود درآوردند. اسرائیل یک دولت دست‌نشانده مسیحی به هدایت رئیس‌جمهور «بشیر جمیل» را به قدرت رساند و نیروهای چندملیتی به اصطلاح حافظ صلح هم در بیروت مستقر شدند.

بعدها توافقی صورت گرفت که به موجب آن بیش از ۱۴ هزار نفر از اعضای ساف زیر نظر یک نیروی صلح‌بان چند ملیتی شامل نیروهای نظامی ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و ایتالیا در آگوست و سپتامبر از لبنان به مقصد کشورهای مختلف تخلیه شدند. این اتفاق برای ۶ هزار و ۵۰۰ نفر از اعضای جنبش فتح نیز به‌وقوع پیوست و نیروهای چند ملیتی سازمان ملل از اردوگاه‌های فلسطینی عقب‌نشینی کرده و تراژدی کشتار وحشیانه آوارگان بی‌پناه فلسطینی در اردوگاه صبرا و شتیلا به وقوع پیوست.

امروز نیز پس از گذشت چهار دهه، بیم آن می‌رود که «آموس هوکشتاین» به اصطلاح «میانجی» و سیاستمدار کهنه‌کار امریکایى-یهودى تبارى که سال‌ها در ارتش رژیم صهیونیستى خدمت کرده است در مذاکرات غیرمستقیم ترسیم مرز دریایی متنازع علیه فلسطین اشغالی و لبنان، همان نقش خائنانه گذشته را ایفا کرده و امتیازهای لازم را به رژیم غاصب بدهد و لبنان را از کمترین حقوق آبی، نفتی و گازی خود در دریای مدیترانه و در حوزه کاریش محروم سازد و از شرایط ناگوار ساختار حاکمیت و بحران اقتصادى و رقابت ناسالم امروزین احزاب سیاسی این کشور سوء‌استفاده کند؛ مذاکرات غیرمستقیمی که برای تعیین مرز دریایی لبنان و فلسطین اشغالی در اکتبر سال ۲۰۲۰ میلادی بعد از سه سال رایزنی دیپلماتیک با فشارهای آشکار و پنهانِ این میانجی امریکایی برای حل و فصل اختلافات در این باره آغاز شده بود اما هنوز به علت زیاده خواهی اشغالگران به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است.
روشن است که مقاومت و دیگر جریان‌هاى ملى و میهنى قدرتمند امروز لبنان، با توجه به وقایع تاریخی و گذشته این کشور به هیچ وجه اجازه تکرار رویداد تلخی شبیه گذشته را نخواهند داد و سفر دو روزه امروز و فرداى آموس هوکشتاین ناکام خواهد ماند که مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود.

انتهای پیام/