- چهارشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۱
چند روزی‌است نشسته‌ام پای سریال تازه‌ای که محصول نتفلیکس است و اسم‌اش هم می‌تواند برای آنها که دستی در روانشناسی و چهره‌ها و دانشمندان معروف آن دارند جذاب به‌نظر برسد: «فروید» سریالی است هیجان‌انگیز، پررمز و راز و البته کمی برآمده از ذهن نویسنده و نه بر مبنای واقعیت، از زندگی زیگموند فروید، روانپزشک معروف.
روزنامه ایران: قبل از اینکه سریال را شروع کنید حتماً به این نکته توجه داشته باشید که قرار نیست این سریال، بیوگرافی دقیق و مستندی از فروید باشد و علاوه‌بر این سعی هم ندارد که آنچنان در بطن شخصیت و کاراکتر این روانپزشک و عصب‌شناس معروف و ایده‌های مختلف‌اش فرود برود؛ کارگردان و فیلمنامه‌نویس‌های سریال «فروید» صرفاً سعی داشته‌اند تا مخاطب را با شخصیت فرویدی که آنها شکل داده اند آشنا کنند و داستان را با ماجراهایی مرتبط با نظریه‌های فروید درباره ناخودآگاه و هیپنوتیزم و... پیش ببرند.
داستان از اینجا شروع می‌شود که در شهر وین اتریش که فروید هم در آن سکونت دارد و درس می‌خواند چندین قتل اتفاق می‌افتد، قتل‌هایی که هیچ منطقی ندارند و زیگموند فروید در کنار یک مدیوم (یا همان واسط روحی) تلاش می‌کند تا از ادامه روند قتل‌ها در وین جلوگیری کند.
مدیوم‌ها در واقع واسطه‌های روحی هستند که می‌توانند با بُعد فراطبیعی در ارتباط باشند و از انرژی درونی خودشان این ارتباط را فراهم می‌کنند.
موضوعی که فروید معتقد بود جایی در ناخودآگاه انسان شکل می‌گیرد و نظریه‌هایی هم داشت که هنوز در بحث خواب و... بسیار مورد کنکاش و مجادله قرار می‌گیرد.
اپیزود اول این مینی‌سریال، این تئوری کلی را در قالب یک دیالوگ از زبان فروید تعریف می‌کند: «من یک خانه‌ام که شمعی در داخل آن روشن است و بخشی از خانه را روشن می‌کند.
آن بخش خودآگاه است و پله‌ها، اتاق‌ها، دیوار‌ها و فضاهای تاریک بخش ناخودآگاه من هستند.» فلِر سالومه مدیوم و جزو شخصیت‌های اصلی است که مرکز ثقل تمامی این قتل‌ها و داستان‌هاست.
این موضوع که فلر و فروید چطور با هیپنوتیزم و روش‌های مختلف وارد ناخودآگاه اشخاص متفاوت می‌شوند، چیزی است که باید ببینید و گفتن‌اش از لطف قضیه کم می‌کند.
آنها با این روش، وارد ناخودآگاه افراد بسیاری می‌شوند؛ از یک سرباز گرفته تا شاهزاده و ولیعهد و با این کار پرده از عمق تاریک ذهن این افراد برداشته می‌شود و انگار واقعیت آن چه در ذهن دارند و هستند را روی یک پرده عریض می‌آورد.
اگرچه سریال خالی از خشونت نیست اما وجه فلسفی و دلایل روانکاوانه عملکرد آدم‌ها در آن نمود بیشتری دارد و کارگردان سعی کرده مصداقی از همه چیزهایی که به فروید و نظریه‌هایش ربط پیدا می‌کند در یک خط داستانی بیاورد.
قاب‌بندی‌های درخشان در کنار حرکت خوب داستان، فیلمنامه دقیق و شفاف و بازی خوب بازیگران باعث شده تا این سریال به یکی از سریال‌های مورد پسند تبدیل شود.
سریالی که منتقدان و تحسین‌کنندگان بسیاری دارد؛ آنها که از تقلیل فروید به نفع داستان گله می‌کنند و آنهایی که از این تقلیل به نفع روایت استقبال.
«فروید»/ کارگردان: ماروین کرن/ بازیگران: رابرت فینستر، الا رامپف، گئورگ فریدریش، استفان کونارسک/ سال ساخت: 2020
انتهای پیام/
