روزنامه ایران: آن هم بعد از جام جهانی پر دردسر برزیل. مسابقاتی که به دو دلیل خاطره خوش از آن برایش ثبت نشد؛ برخورد بد پلیس و بدشانسی‌اش در مسابقه انفرادی که ناکامی‌اش را رقم زد.

ما به دلیل فاصله چند ماهه با میدان‌های مختلف بین‌المللی، کمی افت کرده بودیم. هرچند بهترین تمرینات را داشته باشی، اما مسابقه نباشد کم کم افت می‌‌کنی. البته وقتی این شرایط بود، می‌شد فدراسیون با برگزاری لیگ یا قهرمانی کشور، نبود مسابقه را جبران می‌‌کرد. البته کرونا هم مزید برعلت شد تا برنامه‌ریزی نباشد و اداره فدراسیون با سرپرست هم عملاً لیگ را تعطیل کرد  و هم  ضربه بزرگی به فدراسیون و تیراندازی زد. ما همان موقع مسابقه جهانی مصر را از دست دادیم. کشوری که  بعد از بازی‌های آسیایی‌ هانگژو میزبان قهرمانی جهان است و اولین مسابقه انتخابی المپیک. اگر ما سال قبل در این رقابت‌ها شرکت می‌‌کردیم، با آشنایی با شرایط  رقابت‌ها برای سهمیه المپیک 2024 برای مسابقه در آرامش و بدون استرس آماده می‌‌شدیم. چرا که تیراندازی ورزش ذهنی است و تمرکز در آن خیلی اهمیت دارد و تأثیر خیلی زیادی روی نتیجه می‌‌گذارد.

ظاهراً سفر به برزیل خیلی هم بدون دردسر نبود؛ درست است؟

پلیس برزیل در این سفر و فرودگاه سائوپائولو، بدترین برخورد را با ما داشت. آنها رفتاری استرس‌زا با ما داشتند. البته به جز پلیس برزیل، من برخورد بد را از پلیس ژاپن هم دیده بودم، اما برزیلی‌ها سرآمد بودند، انگار می‌‌خواستند همان جا در فرودگاه برای ما حکم صادر کنند، حتی به آرم اسلحه‌ها هم گیر می‌‌دادند، درصورتی که به ما ربط ندارد. خیلی خونسرد کار انجام می‌‌دادند، انگار که دستور داشتند ما را معطل کنند. همین رفتارشان باعث شد تا ما دو پرواز به ریو را از دست بدهیم. این معطلی زیاد تنها برای ورود به ریو اتفاق نیفتاد و حتی برای خروج هم ما را 4-5 ساعت معطل کردند. با اینکه سلاح‌ها را قبل از برگشت در سالن خود پلیس چک و پلمب کرد، اما در فرودگاه 40 دقیقه مانده به پرواز دوباره چک کردند. در واقع اول گفتند چک لازم نیست، اما آخرین دقایق مانده به پرواز یک باره گفتند سلاح‌ها را بیاورید که ما با شنیدن این حرف گفتیم این یعنی 2-3 ساعت معطلی، کاری هم نمی‌شد کرد. البته وقتی ما سلاح‌ها را بردیم برای چک، بین دو مسئول خودشان اختلاف افتاد، یکی می‌‌گفت لازم نیست و آن یکی می‌‌گفت باید چک شود. خلاصه داستانی داشتیم، همه بارها به کانتر داده بودیم و مانده بود سلاح‌ها، به خاطر چک آنها پرواز یک ساعت  تأخیر خورد و مسافران در هواپیما معطل نشسته بودند. ما حتی در هتل هم کلی معطل شدیم چون یورو قبول نمی‌کردند و می‌‌گفتند باید ریال بیاورید وگرنه نمی‌توانید بروید.

چرا جواد فروغی قهرمان المپیک، در مسابقه انفرادی جام جهانی برزیل ناکام ماند؟

مسابقه انفرادی، سنگین بود و انتظار از من زیاد و این توقع بار روانی زیادی برایم داشت که بی تأثیر روی نتیجه نبود.  از طرفی من یک ماه قبل از اعزام ماشه اسلحه‌ام سبک شده بود که مربیان برایم تعمیر کردند، اما باز سبک شد که همین مسأله کار را برایم خطرناک می‌‌کرد. چرا که اگر داور متوجه این قضیه می‌‌شد، با احتمال اینکه عمدی است یا غیر استاندارد، حتی مسابقه را از دست می‌‌دادم. آن هم به بهانه  اسلحه غیر مجاز. فکر کنم با تغییر ماشه، مشکل اسلحه‌ام حل شود.

نتیجه تیمی و میکس راضی کننده بود؟

دو تیم الف و ب ایران با بدشانسی فینال میکس تپانچه جام جهانی را ازدست داد.  تیم الف تیر آخر را زد و اگر تیرانداز ما به جای 9، 9/9 زده بود ما برای طلا و نقره می‌‌رفتیم نه برنز، در واقع بچه‌های تپانچه مویی فینال را از دست دادند. اگر ما و تیم ب به فینال می‌‌رفتیم، فینال تمام ایرانی قشنگی از کار درمی‌‌آمد.

چه نتیجه‌ای را در بازی‌های آسیایی‌ هانگژو پیش‌بینی می‌‌کنی؟

لیگ ایران هم برگزار شود و من جزو 8 نفر به فینال برسم، قول مدال و قهرمانی نمی‌دهم. چرا که تیرانداز با یک تیر بالا و پایین، جابه‌جا می‌‌شود. البته طبق خروجی اردو امیدوارم در مسابقه تیمی خودمان را در جام جهانی باکو، کره و بازی‌های آسیایی با مدال نشان دهیم. شرایط در مسابقه انفرادی سخت‌تر است چرا که روحیه و بار روانی تأثیر مستقیمی دارد. امیدوارم عملکرد خوب و بهتری از برزیل داشته باشیم.

حرفی مانده؟

من از شبکه ورزش به دلیل عدم پخش  مسابقات ما گلایه دارم، در حالی که مسابقات بعضی از رشته‌ها را دو شبکه ورزش و 3 زنده پخش می‌کنند، اما وقتی تیراندازان به فینال جام جهانی رسیدند، دریغ از پخش یک مسابقه تیراندازی. آنها انگار تنها منتظر هستند ما مدال بگیریم. اصلاً نگران ورزش و ورزشکار نیستند، در حالی که نتیجه‌گرایی محض خوب نیست. امیدوارم با اعتراض فدراسیون از این به بعد بیشتر تیراندازی را ببینند. تیراندازی با مدال المپیکش در حد خودش دیده نشد. با اینکه من اولین مدال کاروان ایران در المپیک را گرفتم و مسن‌ترین ورزشکار بودم، اما در حد المپیک به آن پرداخته نشد.

انتهای پیام/