روزنامه ایران/ به گزارش سایت شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، «نفتالی بنت» با این سفر نام خود را به عنوان اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ثبت کرد که وارد امارات متحده عربی می‌شود. او روز دوشنبه در مهم‌ترین بخش از سفر خود، در کاخ خصوصی شیخ «محمد بن زاید»، ولیعهد ابوظبی با وی دیدار کرد.

به گزارش «وام»، خبرگزاری رسمی امارات، آنها در این دیدار 150 دقیقه‌ای (2 ساعت و نیم) به طیفی از مسائل مختلف پرداختند و ضمن مذاکره درباره اقتصاد، تکنولوژی و همکاری‌های مشترک در امور کشاورزی، امنیت غذایی، انرژی‌های تجدیدپذیر و بهداشت، درباره مسائل سیاسی مهمی که به‌طور خاص از علاقه‌مندی‌های رژیم صهیونیستی برآورد می‌شوند، یعنی مسائل منطقه خاورمیانه مذاکراتی سنگین داشتند. هرچند خبرگزاری رسمی امارات، «وام» به طور خاص به اینکه مسائل مطرح شده درباره خاورمیانه چه بوده‌اند، اشاره نکرده، اما «سی‌ان‌ان» در تحلیلی تأکید کرده که در سفر «بنت» که 15 ماه بعد از عادی‌سازی روابط بین ابوظبی و تل‌آویو انجام شد، ایران جایگاه ویژه‌ای داشته است. بنابراین تحلیل به قلم «اندرو کری»، تل‌آویو، ایران را کشوری می‌بیند که با تمایلات هسته‌ای خود موجودیت این رژیم را تهدید می‌کند. و از همین‌رو نیز باوجود تأکید مداوم تهران بر اینکه خواهان دستیابی به سلاح‌های کشتار جمعی نیست، بارها و بارها از زبان مقامات تل‌آویو شنیده می‌شود که ایران در حال توسعه توان هسته‌ای خود است. تل‌آویو در ادامه این هراس‌افکنی نیز تمایل دارد تا با ایجاد روابط استراتژیک با امارات، شریکی برای خود در منطقه ایجاد کند.

این در حالی است که ابوظبی دیدگاه‌های کاملاً متفاوتی با تل‌آویو دارد. از نگاه این کشور ایران یک کشور همسایه است که باید در روابط با آن، ظرافت بیشتری به خرج داد. و با همین نگاه بود که امارات، درست پیش از سفر «بنت» به کشورش، شیخ «طحنون بن زاید آل نهیان»، مشاور امنیت ملی این کشور را راهی تهران کرد تا به دیدار رئیس جمهور ایران برود.

روزنامه «هاآرتص»، چاپ تل آویو نیز در تحلیلی با اشاره به اینکه «بنت» دست خالی از سفر به امارات بازگشت، تأکید کرده است، در حال حاضر و با تغییراتی که در منطقه وجود داشته است، امارات نیز مانند عربستان علاقه‌مند به داشتن روابط با ایران است و نه ستیزه با این کشور. «زاوی بارل»، نویسنده این تحلیل معتقد است، خیال خام «بنت» برای ایجاد جبهه مشترک در حاشیه خلیج فارس، تنها به سفر شیخ «طحنون بن زاید آل نهیان» به تهران و دیدار او با رئیس جمهوری ایران ختم نمی‌شود. زیرا هرچند این دیدار که پس از 5 سال انجام شد، بسیار مهم بود، اما تهران و ابوظبی از دو سال پیش به این‌سو، همکاری‌های امنیتی مشترکی را در خلیج فارس آغاز کرده‌اند. ضمن اینکه شمار کمپانی‌های اقتصادی ایران در امارات نیز به 3 تا 5 هزار کمپانی می‌رسد. علاوه بر این امارات با 10 میلیارد دلار تجارت سالانه، بزرگترین شریک اقتصادی ایران بعد از چین است و دو کشور اخیراً نیز برای افزایش این میزان به 15 تا 20 میلیارد دلار توافق کرده‌اند.

بنابراین با اتکا به چنین تحلیل‌هایی می‌توان گفت، این میزان از مشارکت و همکاری اقتصادی و سیاسی بین ایران و امارات، برای ابوظبی بسیار جذاب‌تر از همکاری مشترک با رژیمی است که نه تنها ارتباط با آن باعث افزایش نارضایتی‌ها بین مردم کشورش و همین‌طور اغلب کشورهای خاورمیانه شده، که به درخواست‌های ابوظبی نیز پاسخ‌های دلخواه را نمی‌دهد و حتی درست در آستانه سفر «نفتالی بنت» به ابوظبی اعلام می‌کند که حاضر به پذیرش درخواست امارات برای تأمین و خرید سامانه‌های پدافند هوایی ساخت این رژیم نیست. بویژه که امارات درخواست این خرید را پیش از توافق عادی‌سازی روابط مطرح کرده بود و به نوعی این درخواست تبدیل به یکی از شروط این عادی‌سازی شده بود.