او در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد. پس از آن لیسانس حقوق و علوم سیاسی گرفت و در دانشگاه اقتصاد و علوم سیاسی لندن مدرک دکترای خود را اخذ کرد. فریدون آدمیت در دهه 30 با اعتراض به رژیم پهلوی نامه‌ای را در مخالفت با جدایی بحرین از ایران منتشر کرد و بعدها به خاطر این کار، شغل خود در وزارت امور خارجه را از دست داد و پس از این دوران تنها به تحقیق و پژوهش و نگارش تاریخ معاصر ایران پرداخت. «امیر کبیر و ایران»، «جزایر بحرین: تحقیق در تاریخ دیپلماسی و حقوق بین‌الملل»، «فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت ایران»، «اندیشه‌های میرزا آقاخان کرمانی»، «انحطاط تاریخ‌نگاری در ایران»، «اندیشه ترقی و حکومت قانون»، «فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران»، «ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران»، «افکار اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در آثار منتشر نشده دوران قاجار»، «آشفتگی در فکر تاریخی»، «شورش بر امتیازنامه رژی»، «مجلس اول و بحران آزادی»، «تاریخ فکر از سومر تا یونان و روم» از جمله آثار به‌جامانده از فریدون آدمیت است.

روزنامه ایران- چهار‌شنبه ۱۴ فروردین ۱۳۸۷