ملاقلی‌پور سینما را سال ۱۳۶۲ با فیلم نینوا آغاز کرد. پیش از آن چندین سال عکاس و فیلمبردار مستند جنگ بود. بسیار زمان‌ها با رزمندگان در جبهه‌ها زیست و از آنان آموخت. هنوز که هنوز است شفافیتی که در فیلم پرواز در شب وجود دارد کمتر فیلم جنگی توانسته به تصویر بکشد. او ۱۶ فیلم سینمایی بلند ساخت. گهگاه از جنگ به اجتماع آمد، اما دلش تاب نیاورد و به جنگ بازگشت.
هر کدام از آثار جنگی اش قابل بحث و استناد هستند. همه در دوره خودشان جزو تأثیرگذاران سینمای دفاع مقدس بوده‌اند. شما هم به یاد می‌آورید: بلمی به سوی ساحل، پرواز در شب، افق، نجات یافتگان، سفر به چزابه، هیوا، قارچ سمی، مزرعه پدری و میم مثل مادر.
او فیلم‌های دیگری هم ساخت که اگرچه به دفاع مقدس مربوط نمی‌شد اما رگه‌هایی اجتماعی داشت. مجنون، خسوف، پناهنده، کمکم کن و نسل سوخته هم از آن دسته به شمار می‌آیند. او قصد داشت یک فیلم دیگر به‌نام عصر روز دهم بسازد. به کربلا هم رفت و لوکیشن‌ها را دید اما اجل امانش نداد.
روزنامه ایران- چهار‌شنبه ۱۶ اسفند ۱۳۸۵
