سد دوستى با هزینه مشترک دو کشور (معادل 168 میلیون دلار) احداث شده است و آب آن به طور مساوى بین طرفین تقسیم خواهد شد. 150 میلیون مترمکعب از آب سد دوستى براى مصارف شرب شهر مشهد به این شهر منتقل و 250 میلیون مترمکعب دیگر نیز براى آبیارى اراضى دشت سرخس مصرف خواهد شد.

مطالعات احداث سد در سال 1354 توسط مؤسسه «سرخوزپرم اکسپورت» شوروى سابق شروع و نتایج آن درسال 1358 به دولت هاى دو کشور تسلیم شد و در سال 1362 بار دیگر در مورد مطالعات تکمیلى به منظور انتخاب بهینه محل سد، توافقى بین نمایندگان دو کشور صورت گرفت.به دنبال فروپاشى شوروى سابق و استقلال ترکمنستان، مطالعات تکمیلى مرحله اول توسط «انستیتو ترکمن گیپرو تخوز» ترکمنستان و با همکارى شرکت مهندسى مشاور «طوس آب» از ایران شروع شد و در سال 1378 به تأیید وزارت آب ترکمنستان و وزارت نیروى ایران رسید. براساس این مطالعات احداث سدى خاکى با هسته رسى مورد تأیید قرار گرفت.اهداف عمده سد دوستى، شامل تنظیم و مهار و بهره بردارى از 820 میلیون مترمکعب آب براى ایران و ترکمنستان، تأمین آب اراضى دشت سرخس به میزان 25 هزار هکتار توسعه و بهبود در ایران و 26 هزار هکتار توسعه و بهبود در ترکمنستان، تأمین آب شرب و صنعت ایران و ترکمنستان، جلوگیرى از فرسایش سواحل رودخانه هریرود و جابه جایى خط مرزى، مهار سیلاب و جلوگیرى از خسارات سیل مى باشد. عملیات اجرایى سد دوستى در سال 1375 در 75 کیلومترى جنوب سرخس همزمان با افتتاح راه‌آهن مشهد- سرخس- تجن آغاز شد.

روزنامه ایران- چهارشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۸۴