آن هم در زمانی که اطلاعات کامل و کافی در این زمینه از قبل مخابره شده بود. امریکا متخصص در متهم کردن گروه‌های اسلامی به تندروی و اعمال تروریستی است اما آنچه چهارشنبه شب در واشنگتن و حول و حوش اجلاس کنگره امریکا روی داد، صد درجه بدتر از آن بود و دست امریکایی‌ها را رو کرد و این نکته را به اثبات رساند که اگر پای درگیری و خشونت و تجاوز به حقوق مردم پیش آید، نیازی به نیروهای خارجی نیست و احزاب داخلی سنگ تمام می‌گذارند؛ از هفته‌ها پیش حس می‌شد که ترامپ از برگرداندن آرای پیروزی بایدن از طرق سیاسی و راه‌های مسالمت‌آمیز ناامید شده و به تبع آن، به روش‌های تندتر توسل جسته است. مقام‌های امنیتی در واشنگتن وظیفه داشتند که دست‌کم بعد از فراخوان‌های آشکار ترامپ به هواخواهانش برای حمله به کنگره امریکا و زیر فشار قرار دادن افراد حاضر در محل اجلاس در محل ظاهر شوند و با قاطعیت مقابل هرج و مرج‌گراها بایستند اما آنها بسیار دیر آمدند و وقتی هم اقدام کردند، اعمال خشونت‌آمیز تظاهرکنندگان اثر خود را گذاشته و جان حداقل چهار نفر را گرفته بود. این یک ایراد بزرگ در امریکا است که نه سیاسیون قادرند چگونگی اعمال نظامی درون یک واقعه سیاسی را تعریف و اجرایی کنند و نه خود پلیس و ارتش قادرند درک کنند بهترین اقدام برای مهار حرکات وسیع اعتراضی چیست؛  بدتر از همه اینکه گرایش آشکار به یکی از دو حزب بزرگ در اعمال و رفتار پلیس‌ها و در واکنش آنها در قبال افراد معترض مشهود است و بر همین اساس یا به شکلی شل و سست با معترضان دلخواه خویش روبه‌رو می‌شوند یا هواداران حزب رقیب را بیش از حد سرکوب می‌کنند. این در حالی است که قانون اساسی امریکا تصریح می‌دارد پلیس نه یک قوای دارای حق تفسیر از قوانین بلکه مجری صرف نص قوانین است، حتی اگر یقین حاصل شود که در قواعد جزای امریکا خلل‌ها و خدشه‌هایی وجود دارد، البته ناکامی شدید ترامپ در سمت و سو دادن به هوادارانش به قصد رسیدن اجلاس کنگره به نتیجه مطلوب وی (معلق کردن جو بایدن) نیز از آثار بارز و پیامدهای بزرگ رویداد چهارشنبه شب واشنگتن بود. این البته اولین و آخرین شکست ترامپ طی چهار سال ریاست جمهوری وی نبود و او از همان زمان که با شعار دروغین «امریکا، اول» وارد کارزار انتخاباتی سال 2016 امریکا و سرانجام رئیس جمهوری این کشور شد، نه تنها به این گونه وعده‌ها جامه عمل نپوشاند، بلکه کشوری را در اذهان ترسیم و متجلی کرد که فقط مجری تک‌روی و دوری از معاهده‌های بین‌المللی و حتی پیمان‌نامه‌هایی است که پیش‌تر پایشان را امضا کرده است. شاید ترامپ در چهار سال بعدی که رئیس جمهوری نیست، با هدف بی‌ثبات کردن بایدن و مقدمه‌چینی برای بازگشت احتمالی‌اش به کاخ سفید و 2024 رو به پیام‌ها و توئیت‌های تندتر بیاورد اما باید پذیرفت بازی دیگر در دست او نیست و افتضاح او و هواداران تندرو وی در ماجرای چهارشنبه شب کنگره امریکا طومار آنها را تا اطلاع ثانوی درهم پیچیده و البته لزوم بازسازی و تقویت نیروهای امنیتی کاهل و پلیس خواب مانده امریکا را هم فریاد کرده است.

منبع: Foreign Affairs