در واقع مدیران تلویزیون و بخصوص شبکه سه در دوره زمانه ای که تازه کانال‌های ماهواره‌ای داشت طرفدار پیدا می‌کرد، به دنبال آن بودند که بازی جذب مخاطب را به شبکه‌های ماهواره‌ای واگذار نکنند و در این فضا مهران مدیری و گروهی از هنرمندان طنز کشور که آن سال‌ها تازه کار و جوان بودند، گرد هم جمع شدند و واقعاً ساعت‌های خوشی را برای مردم ایران رقم زدند. فقط کافی است به این اسامی توجه کنید تا به یاد بیاورید که هر کدام از این طنزپردازان حالا خودشان به چه هنرمندان نامی بدل شده‌اند و مجموعه‌های مستقلی را تولید می‌کنند: «مهران مدیری، رضا شفیعی‌جم، ارژنگ امیرفضلی، رضا عطاران، حمید لولایی، حسین رفیعی، نصرالله رادش، داوود اسدی، سعید آقاخانی، یوسف صیادی، رامین ناصرنصیر، نادر سلیمانی، علیرضا مسعودی، مرحوم پوپک گلدره و...»

رضا عطاران بازیگر مشهور طنز کشور که ساعت خوش یکی از اولین کارهایش محسوب می‌شود، در گفت‌وگویی با کافه سینما گفته بود: «زمان «ساعت خوش» با بچه‌ها مسابقه می‌گذاشتیم بریم بیرون ببینیم چه کسی‌ رو بیشتر می‌شناسن. همیشه هم به رادش می‌باختم.»

پخش مجموعه «ساعت خوش» را باید سر فصل جدید برنامه طنز و یک سدشکن در این حوزه دانست که خیلی زود تماشاچیان بسیاری پیدا کرد و پنجشنبه شب‌ها میلیون‌ها ایرانی را جلوی تلویزیون میخکوب می‌کرد. برنامه‌ای که همه جا بخصوص در رسانه‌ها درباره آن حرف زده و مطالب بسیاری نوشته می‌شد و اتفاقاً شاید همین فضا هم بود که در نهایت باعث شد که طنزهایش تحمل نشود و پایان ساعت خوش فرا برسد.

مهران مدیری در یکی از گفت‌وگوهایش درباره دوران ممنوع‌الکاری خود و گروه «ساعت خوش» بعد از پخش این مجموعه گفت: «بعد از «ساعت خوش» من و همه بچه‌ها حتی عوامل فنی ممنوع‌الکار شدیم، تاجایی که حتی من را به تئاتر شهر هم راه نمی‌‌دادند. آن موقع من قرار بود در فیلم سینمایی «ضیافت» مسعود کیمیایی بازی کنم، گریم شدم و مقابل دوربین هم رفتم اما از ارشاد آمدند و گفتند اصلاً چرا مدیری را سر کار راه دادید! من قرار بود در این فیلم نقشی که فریبرز عرب‌‌نیا بازی کرد را بازی کنم.»