هر یک از آنان ضمن تأیید حقانیت پیامبر قبلی، خبر از آمدن پیامبری بعد از خود داده‌اند تا آنکه این سلسله به خاتم آنان، نبی گرامی اسلام(ص) ختم شده است. منطق نبوت براصل ویژگی‌های فردی و ظرفیت‌های ذاتی نبی(ص) استوار است. بدین معنا که پیامبران قبل از برانگیخته شدن، برگزیدگان الهی بوده و به تناسب مأموریت و رسالت خویش از قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده‌اند. تصریحات تاریخی نیز تصویر واضحی از این ویژگی‌ها به دست می‌دهند که با آنچه در کتب آسمانی و کلام وحی آمده قرابت دارد. حکمت بعثت پیامبران هم متکی بر این استدلال است که هدف انبیا، عبور دادن بشریت از وادی «غریزه» به عالم «عقل» و دستیابی انسان به مراحل کمال معنوی می‌باشد. بنابراین به دور ازعقل و منطق نیست که فرستاده خدا از برتری‌های زیستی برخوردار بوده و فراتر از انسان‌های معمولی دارای امتیاز خاصی باشد.  در ادبیات دینی از این امتیاز با عنوان «عصمت» یاد می‌شود که رسول گرامی اسلام(ص) در یک روند تکاملی از آدم تا خاتم، به اوج و قله آن دست یافته و کلام وحی نیز برآن صراحت دارد. یکی از جلوه‌های عصمت در زندگی پیامبراسلام(ص) آن است که درعین ولادت و رشد و نمو در میان جامعه جاهلی و با وجود آنکه «یتیم» و«امی» بوده و از کسی نیاموخته بود، با نادانی و جاهلیت به مقابله برخاست و آیینی جهانی را تأسیس و(ازنزد خدا) کتابی آورد که راهنمای بشریت تا ساحل ابدیت است. پیامبر گرامی اسلام(ص) دارای مقام و مرتبه‌ای از معنویت است که خداوند او را ظرف و ظرفیت وحی قرار داده و حجت و فرستاده خود به سوی مردم می‌شناساند تا بندگان را، مژده دهنده و بیم دهنده باشد. پرواضح است که برای استمرار رسالت محمدی(ص) بعد‌ از پیامبر اسلام(ص) بنیانی ثابت و استوار، هم‌سطح عصمت پیامبرخدا، لازم می‌بود تا در گذر زمان، درخشش مکتب نبوی در تیرگی‌های برخاسته از هوی وهوس افراد، فرو نرود.امری که عقل و وجدان نیز بر ضرورت آن صحه می‌گذارند. از این رو خدای سبحان در حجة‌الوداع با ابلاغ آخرین مأموریت به رسول خویش، او را به معرفی علی(ع) به‌ عنوان جانشین پیامبر اسلام(ص) و استمراربخش رسالت، در قالب امامت وادار می‌کند و از این اقدام در لسان‌وحی با عنوان کمال دین یاد می‌کند. تقریباً یک قرن بعد از پیامبراسلام، امام جعفر صادق(ع) هشتمین حلقه از سلسله نورانی عصمت و طهارت و ششمین جانشین رسول گرامی اسلام(ص) عهده‌دار استمرار رسالت می‌شود و بار دیگر پرچم دیانت اسلام را در شهر مدینه به اهتزاز درمی‌آورد.آن حضرت(ع) در فاصله فروپاشی و روی کار آمدن خلافت «اموی» و«عباسی» مجال می‌یابد تا اندیشمندان و طالبان علم را از دانسته‌های خود سرشار کرده و به قله‌های رفیع علوم مختلف رهنمون شود. رویکرد امام صادق(ع) تعلیم معارف دین و تربیت نسلی بود تا بتواند از حریم دین صیانت و با انحرافات ایجاد شده در طول سالیان مقابله نماید. آن حضرت در کنار تبیین حقایق دین به نقد نحله‌های دینی همچون «معتزله»، «اشاعره»، «خوارج»، «کیسانیه»، «زیدیه» و... پرداخت و از این رهگذر به بنای جامعه‌ای صالح که مسئولیت گسترش خط اهل‌بیت را در میان امت اسلام بردوش گیرد، روی آورد. اخلاق و سلوک رفتاری امام صادق(ع) ترسیم‌گر رفتار رسول گرامی اسلام(ص) بود.آن حضرت(ع) با بلندطبعی و رواداری نسبت به کسانی که با وی دشمنی می‌ورزیدند، بارها می‌فرمود: «مروت، بخشش درباره کسانی است که به ما ظلم کرده‌اند».