اول اینکه اجرایی بشدت رئالیستی، مینیمال و پر جزئیات ولی بدون اطوار کارهای نمایشی بود. کار خیلی جمع‌وجور و مینیمال اجرا شد و همین خاصش کرده بود. تو احساس می‌کردی درحالی که نمایش میزانسن‌های خیلی پیچیده دارد و 2 ساعت اجراست و از همه گوشه و کنار صحنه استفاده کرده، اما تظاهر ندارد. تکلف نداشت و این بسیار مهم است. اثری غیر متظاهرانه و بدون تکلف بود و سعی کرده بود به اندازه نیازش از حرکت، از صدا و از کنش روی صحنه استفاده کند. حتی در طراحی صحنه هم بی‌تکلفی وجود داشت به‌دلیل اینکه از اساس طراحی آن طراحی متظاهرانه‌ای نبود. این ویژگی منحصر به فردی است که از خود زندگی و خود طبیعت می‌آید و در لحظه اول این ویژگی برایم کاملاً چشمگیر بود. حتی بازی‌ها هم پیکره‌ای یکدست بودند و کسی نمی‌خواست روی صحنه خودنمایی کند. همه در خدمت یک انسجام کلی؛ چیزی که کار را بسیار منحصر به‌فرد می‌کرد. از همان ابتدای شکل‌گیری کار ما با یک کل طرف هستیم و این مجموعه همه‌چیزش را در تناسب با هم درست کرده و حرکت می‌دهد.
نکته دیگری که برای من فوق‌العاده بود و باعث شد هرلحظه که کار را نگاه می‌کردم این بچه‌ها را در دلم تحسین کنم، یک متن فوق‌العاده بود. در لحظاتی شیوه دیالوگ‌نویسی برای پیش‌بردن صحنه‌ها را واقعاً تحسین می‌کردم. به‌نظر من بسیار دشوار است که تو بتوانی روی صحنه تئاتر به اندازه کافی سرگرم‌کننده باشی. در این سال‌ها تئاترهای زیادی تماشا کرده‌ام. بیشتر تئاترهایی که در ایران اجرا می‌شوند این مشکل بزرگ را دارند که می‌خواهند رسالتی را بر دوش بکشند و حرفی بزنند و معنایی را به تو منتقل کنند اما در عمل بسیار کسل‌کننده و خسته‌کننده از کار درمی‌آیند. حتی بعضی تئاترهای 50، 60 دقیقه‌ای را از دقیقه 30 به بعد به زور تماشا می‌کنی ولی دو ساعت اجرای «لانچر 5» بشدت جذاب و سرگرم‌کننده است.
در داستان، «لانچر 5» ذهن مخاطب را بخوبی کنترل و اداره و معماسازی می‌کند و البته این معماها را برای تماشاچی مهم هم جلوه می‌دهد. خیلی‌ها تلاش می‌کنند برای تماشاچی معما درست کنند ولی این معماها در ذهن مخاطب اهمیت پیدا نمی‌کند و در واقع تماشاچی آنها را رها می‌کند. «لانچر 5» معمای واقعی و جدی درست می‌کند با همه پیچیدگی‌های یک معما. تماشاگر در طول تماشای تئاتر حالات روحی آدم‌ها و کاراکترها، وضعیت ذهنی کاراکتر نمایش و البته داستان کلی و معمای کلی را بخوبی دنبال می‌کند و منتظر است ببیند نتیجه‌اش چه می‌شود. این طور است که به خودش می‌آید و می‌بیند دو ساعت تئاتر تماشا و با آدم‌های تئاتر زندگی کرده است.
در این سال‌ها سینما بر تئاتر تأثیر گذاشته و تئاتر تأثیرات همیشگی اش را روی سینما داشته است. «لانچر 5» از آن تئاترهایی است که به‌نظرم می‌آید چه از نظر اجرای مینیمال و خیلی رئالیستی، چه به‌لحاظ سیر دراماتیکش و چه به‌لحاظ ژانر و سر و شکل ظاهری‌اش، تماشاچی تأثیرات سینما را در آن می‌بیند. مشخص است که گروه نمایش از علاقه‌مندان به انواع خاص سینما یعنی فیلم‌های نوآر یا فیلم‌های معمایی-جنایی هستند. حتی زمان کار، نزدیک به یک فیلم سینمایی است. مدام در طول کار فکر می‌کردم ما در سینما یک امکان بزرگ داریم به‌نام مونتاژ. بچه‌های «لانچر 5» این را نداشته‌اند و از طریق حرکت میزانسن و دیالوگ نمایش‌شان را اداره کرده‌اند و بخوبی هم این اتفاق افتاده است. با این حال، این نمایش همچنان منطق تئاتری خودش را حفظ می‌کند. یعنی به‌لحاظ دراماتیک، تعهدش به لوکیشن و انسجامی که روی صحنه به کاراکترها داده، یک وحدت تئاتری دارد و می‌بینی یک منطق تئاتری بر آن حاکم است و هیچ جایی در نمایش احساس نمی‌کنی محدوده سالن تئاتر و صحنه نمایش برای این اجرا کوچک است و نیاز‌داری گستره بیشتری که تئاتر ظرفیتش را ندارد تماشا کنی. این یعنی خالقانش بخوبی توانسته‌اند در عین تأثیراتی که از سینما می‌گیرند آن را با میزانسن تئاتری و منطق تئاتری منطبق کنند. نه اینکه بخواهند داستانی وسیع‌تر را در دل یک صحنه تئاتر بگنجانند. این نمایشی است که از اساس به‌صورت یک نمایش و یک تئاتر کامل شکل گرفته و ارتباطش با سینما در حد همان تأثیرات است.
آخرین نکته جغرافیای نمایش است که در ذهن تماشاچی‌اش گسترش پیدا می‌کند. این شکل از روابط انسانی بشدت ایرانی و قابل درک و لمس است و متعلق به یک دوره خاص نیست. ما هم این‌قدر ساده نیستیم که به‌دلیل نوع خاص لباسی که بر تن این آدم‌هاست یا عکس محمدرضاشاه که گوشه صحنه روی دیوار است بخواهیم نمایش را محدود به یک جغرافیا و یک زمان خاص بکنیم. «لانچر 5» داستانی است که خودش را در یک جغرافیای وسیع‌تر و در یک زمان وسیع‌تر گسترش می‌دهد و مجموعه این روابط و داستان‌ها، ما را به یک تصویر بزرگتر می‌رساند. تکثری که در کاراکترها وجود دارد کمک می‌کند که این گستردگی جغرافیایی و زمانی اتفاق بیفتد. این فقط یک قصه سرگرم‌کننده دو ساعته نیست. یک قصه بسیار وسیع‌تر به لحاظ زمانی و جغرافیایی است.‌/ایران جمعه