قدمت هنر خوشنویسی به سال‌های بسیار دور می‌رسد و پیش از اسلام خطوط مختلفی از جمله میخی و پهلوی و اوستایی در ایران رواج داشتند.
در واقع خط در فرهنگ و تمدن ایران نقش بسزایی دارد. ویژگی‌های خوبی در این هنر وجود دارد که برخاسته از حس سرشار زیبایی‌شناختی است؛ حسی که در وجود آن نهادینه شده است. خط مراحل خرد و معانی، جد و جهد و عمر بسیاری را پیموده تا با قابلیت معانی و خردی و زیبایی بی‌حد در دل و جان مردم این سرزمین خانه‌ای امن داشته باشد. هنر خوشنویسی راوی پیام‌های عارفانه و آگاهی‌دهنده به مردم است و همین امر سبب شده مردم در احوالات مختلف طرفدار هنر خوشنویسی باشند.
خط و نقاشیخط‌های ایرانی ما را به اندیشه‌های ژرف نیاکانی و زیبایی بی‌حد مشرق زمینی و پرواز رنگ‌ها و اندیشه‌های پرسخاوت باغ اعجاز زندگی رهنمون می‌کند. چند سالی است که پنجره‌های هنر خوشنویسی گسترده‌تر شده است. خط‌های مختلفی چون نستعلیق، نسخ، ثلث، کوفی و حتی خط‌های نوین و نقاشیخط‌ها، پنجره‌های زیبایی هستند که مردم به تجلی بازکرده‌اند تا از این هنر اصیل نیاکانی بهره‌مند شوند. در سراسر جهان هیچ الفبایی بسان الفبای فارسی بار زیبا شناختی، موسیقی و گرافیک ندارد. هنرمندان سختکوش از دوران کهن تاکنون در پی تکمیل و پویایی و تعالی و تغزل حروف و کالبد معنایی آن بوده‌اند و آثار زیبایی خلق شد که باعث افتخار فرهنگ و هنر است. خط با تاریخ پرفراز و نشیب ایران پرگهر گره خورده است و همیشه الفتی دیرین و رنگینی با افکار اندیشمندان و شاعران این مرز و بوم داشته است.
هنر خوشنویسی دوران پرشتابی را پشت سر گذاشته است؛ بنابراین نامگذاری هفته‌ای با عنوان هنر خوشنویسی بی‌شک می‌تواند در تعالی، رشد و جا انداختن این هنر فاخر نیاکانی مفید باشد. به اعتقاد من، این هنر اصیل در بین جوانان و نوجوانان نوخیز و نوجو غریب و دور نبوده و آنچه که امروز شاهد آن هستیم نقوشی برگرفته از هنر خوشنویسی است که روی لباس‌های جوانان نقش بسته و این خود پنجره‌ای است از باور این نسل نو؛ نسلی که به تکنولوژی معاصر وابسته و پیوسته است، اما میراث کهن و اصیل خود را فراموش نکرده است.
هفته خوشنویسی می‌تواند هفته مبارکی باشد برای شناساندن ریشه معنوی نیاکان و این نسل نوخیز.
اما ابر‌های منیت و دودستگی‌های موجود در آسمان خوشنویسی موجب شده این هنر زیبا در جامعه ما کم رنگ‌تر ظاهر شود. ما باید از همدلی در بین هنرمندان و دیدن هنر دیگران استقبال کنیم تا این هنر فاخر، با ارزش و ریشه‌دار در دل و جان مردم و نسل نو بیشتر حضور داشته باشد. من به‌عنوان فردی که یک عمر در آموختن این هنر تلاش کرده‌ام، احساس همدلی بین هنرمندان را یک دغدغه می‌دانم و براین عقیده استوارم که باید در بین هنرمندان پیشتاز و هنرمندانی که در بخش سنتی و مدرن قوت دارند همدلی بیشتری ایجاد شود و هنرهای همدیگر را باور داشته باشند. همدلی و همراهی در بین هنرمندان نباید کمرنگ شود چرا که این آفت بزرگی برای هنر معاصر است و می‌تواند در بین مردم و طرفداران این هنر با ارزش و اصیل جدایی ایجاد کند.