به گزارش ایران آنلاین، پارلمان اروپا به بهانه بدحالی برخی دانش‌آموزان دختر در ایران، قطعنامه‌ای ضدایرانی صادر کرده و در آن از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته تا درباره آنچه «موج مسمومیت دختران در مدارس ایران» خوانده، تحقیقات مستقلی را صورت دهد.
در این قطعنامه، پارلمان اروپا مدعیِ «تلاش برای ساکت کردن صدای زنان و دختران ایران» شده و از کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواسته تا صدور روادید، امتیاز پناهندگی و کمک‌های اضطراری به افرادی که مجبور به ترک ایران هستند را تسهیل کند!
تحلیل و بررسی ماهیت قطعنامه ضدایرانی صادر شده توسط پارلمان اروپا چندان دشوار به نظر نمی‌رسد.
از یک سو؛ این قطع‌نامه‌ی خصمانه، نوعی تنفس مصنوعی به جریان‌های ضدانقلاب با هدف شعله‌ور ساختن دوباره اغتشاشات در ایران است.
دستگاه‌های امنیتی کشورهای اروپایی، خصوصا دو کشور آلمان و فرانسه در محاسبات خود تصور پایان اغتشاشات خیابانی در ایران و مدیریت بحران توسط کشورمان را نمی‌کردند.
در همین راستا؛ پروژه یک‌دست‌سازی جریان‌های ضدانقلاب و ضدایرانی توسط آنها در خارج از مرزهای کشورمان کلید خورد تا به قول دستگاه‌های اطلاعاتی غرب، اغتشاشات داخلی در ایران با نوعی پیوست تبلیغاتی مستمر و یک‌دست در خارج کشور توامان شود.
با فروکش کردن اغتشاشات و پرده‌برداری مجدد از چهره واقعی ضدانقلاب در حوادث اخیر اما، اکنون اروپایی‌ها حتی قدرت تسلط حداقلی بر صحنه را از دست داده‌اند.
در چنین شرایطی صدور قطع‌نامه‌هایی از جمله تروریست خواندن سپاه پاسداران یا قطعنامه اخیر در خصوص بدحالی برخی دانش آموزان دختر ایرانی، بیش از آنکه در زمره اقدامات هدف‌مند و برنامه‌ریزی شده اروپایی‌ها قرار گیرد، واکنشی عصبی و احساسی نسبت به شکست پروژه آشوب در کشورمان محسوب می‌شود.
نکته دیگر به متن قطعنامه و موضوع آن باز می‌گردد، چه، این قطعنامه در حالی صادر شده که نظام جمهوری اسلامی و دستگاه‌های امنیتی کشور، نهایت عزم و تلاش خود را برای بررسی حوادث اخیر در مدارس به کار گرفته‌اند.
رهبر انقلاب اسلامی که فرمان عفو گسترده اخیر را در قبال فریب‌خوردگان اغتشاشات صادر کردند، در خصوص مسموم‌سازی دانش آموزان تاکید فرمودند که بدون هیچ‌گونه اغماضی این پرونده رسیدگی شود و عوامل آن نیز به اشد مجازات محکوم شوند.
دستگیری تعدادی از عوامل قطعی و احتمالی این حوادث توسط دستگاه‌های انتظامی و امنیتی کشور نیز نشان از عزم جمهوری اسلامی ایران در مواجهه موثر و قاطعانه با این پرونده دارد.
حال در چنین شرایطی مانور سیاسی و تبلیغاتی اخیر پارلمان اروپا چه معنایی دارد؟ البته شاید دستگیری عده‌ای از سرپل‌ها و افراد موثر در پرونده بدحالی دانش آموزان و ترس اروپایی‌ها از افشای ارتباطات احتمالی آنها با سرویس‌های امنیتی غرب، آنها را وادار به نوعی اقدام پیش‌دستانه در قالب صدور قطعنامه‌ای مضحک و غیرحقوقی در پارلمان اروپا کرده باشد.
نکته آخر اما متوجه دیپلماسی فعال منطقه‌ای و بین‌المللی کشورمان است. تبلور این دیپلماسی پویا بدون دخالت اروپا و آمریکا، به وضوح نشان می‌دهد که بازیگران غربی از آنچه زیر عنوان «افول دیپلماسی اروپایی» در نظام بین‌الملل یاد می‌شود به شدت وحشت‌زده هستند.
در جریان جنگ اوکراین یا عادی‌سازی روابط ایران و عربستان سعودی، اروپایی‌ها نه تنها نقش پیش برنده‌ای در ایجاد ثبات و همبستگی میان بازیگران ایفا نکرده‌اند، بلکه به عاملی بازدارنده در ایجاد صلح و آرامش در جهان سیاست تبدیل شده‌اند.
بخشی از این ماجرا ریشه در حضور سیاست‌مداران جنگ‌طلب و سطحی‌نگر در اتحادیه اروپا دارد و بخشی دیگر ناشی از عدم نقش‌آفرینی سیاست‌مداران کهنه‌کار و ژرف‌اندیش‌تر در سطوح تصمیم‌سازی این مجموعه است.
در هر حال، اروپایی‌ها بار دیگر تقابل مطلق خود را با ملت ایران، آن هم در بزنگاهی که دیپلماسی منطقه‌ای کشورمان با قدرت و سرعت در حال پیشرفت و ثمردهی است، عیان ساخته‌اند تا بار دیگر از ذات مریض خود رونمایی کنند.
هزینه این بازی ضدایرانی برای آنها قطعا کم و غیر قابل توجه نخواهد بود!
انتهای پیام/