به گزارش ایران آنلاین، علیرضا جهانبخش وینگر ایرانی که در حال حاضر در باشگاه فاینورد هلند حضور دارد، در گفتوگو با مجله فاینورد به مرور دوران فوتبالی خود پرداخت. او گفت: «وقتی ۱۷ ساله بودم برای اولین بار برای یکی از تیم‌های پایه ایران بازی کردم. مردم از همان روز به‌دنبال من بودند و می‌خواستند بدانند من چه کار می‌کنم، کجا و با چه کسی هستم. از زمانی که لژیونر شدم، این مسأله شدیدتر شده است. گاهی اوقات توقعات زیادی وجود دارد. فوتبال یک ورزش جهانی است و در ایران ورزش شماره یک است. هواداران فوتبال بسیار متعصب هستند.» بازیکن باتجربه تیم ملی از سختی‌های ستاره بودن در ایران هم صحبت کرد: «زندگی در اروپا چشمانم را باز کرده است. من با فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های دیگر ارتباط برقرار کردم و از آن چیزهای زیادی آموختم. وقتی در طول تعطیلات برمی‌گردم، خبر آن بسرعت پخش می‌شود. سپس مردم زنگ خانه والدینم را به صدا در می‌آورند تا بپرسند که آیا می‌خواهم با آنها عکس بگیرم. انکار نمی‌کنم که این گاهی مشکل است.»
جهانبخش همچنین تأکید کرد که فوتبالیست بودن جنبه‌های سخت و طاقت‌فرسای دیگری هم دارد که بیشتر مردم آن را نمی‌بینند: «بیشتر مردم نمی‌دانند که چقدر در مسیر موفقیت مجبور می‌شوید که تسلیم شوید. ساعات حضور در میدان، کار سخت در تمرین، نحوه برخورد با مشکلاتی مانند آسیب‌دیدگی، تبعیض به‌دلیل اینکه از کشور دیگری آمده‌اید و واکنش‌های آزاردهنده در شبکه‌های اجتماعی پس از یک نتیجه ناامیدکننده. من اغلب زیر دوش گریه می‌کردم.»
علیرضا حالا با تجربه‌اش سعی دارد به بازیکنان جوان و جدید کمک کند: «وقتی صحبت از استقرار در یک محیط جدید می‌شود، می‌توانم از روی تجربه صحبت کنم. وضعیت ایگور پایشائو (بازیکن برزیلی و ۲۲ ساله فاینورد) با وضعیت ۱۰ سال پیش من قابل مقایسه است. او هنوز نمی‌تواند انگلیسی صحبت کند، اما همیشه لبخند بر لب دارد و سعی می‌کند با زبان بدن ارتباط برقرار کند.»
وینگر تیم ملی ایران در پایان درباره فاینورد هم گفت: «از حضور در فاینورد خوشحالم. ما قادر به انجام کارهای بزرگ هستیم. فکر می‌کنم هنوز می‌توانم پیشرفت کنم. هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که می‌خواهم به آن برسم.»
انتهای پیام/